“Het album staat met de ene voet in de 20e eeuw en de andere in het heden. Blues is nog steeds een belangrijk onderdeel, maar in plaats van te vertrouwen op het beproefde recept, wordt het rijkelijk besprenkeld met andere ingrediënten. Keer op keer wordt de luisteraar verrast door veranderingen in timbre, tonaliteit en tempo. De nummers op het album zijn hersenschimmen en halve waarheden die wachten op een kans om verteld te worden…” (Soundcloud.com)

Een voornaam onderscheidt je in onze cultuur van anderen met dezelfde achternaam en is soms belangrijker dan je wel denkt. Het helpt in België als je coureur wil worden dat je Eddy heet, als je gender neutraal denkt te zijn dat je Lux heet en wil je als mondharmonicaspeler bij de besten horen, dan is de kans dat je doopnaam Steven “de gekroonde” is, groot. Naast Steven De Bruyn (winnaar in de categorie "Beste muzikant" tijdens de ZAMU Awards 2004 en genomineerd in de categorie "Beste Muzikant" tijdens de Music Industry Awards 2011) hebben we ook het maatje van Tiny Legs Tim, Steven Troch, de soms wat (te) bescheiden Mechelaar, die je hier én in Europa zeker bij de absolute top moet rekenen! Hohner ambassadeur, winnaar van twee internationale harmonica wedstrijden en te horen op méér dan 20 albums, haalt zijn inspiratie bij de oude blues masters en muzikanten zoals Gary Primich, William Clarke, Steve Baker en Joe Filisko.

Wie zijn de drie muzikanten, die sinds 2016 deel uitmaken van de Steven Troch Band? Nog altijd blues/rock powerhouse bassiste Liesbeth Sprangers (Herman Brock & The Brockettes), gitarist Matt T Mahony (aka Matti De Rijcke, Les Bandits), en no-nonsense drummer Bernd Coene (Raman, Reena Riot). Met zijn ex-band Fried Bourbon bracht Troch vier albums uit. Hun laatste ‘Gravy Train’ werd door het Britse “World of Harmonica” verkozen tot derde beste harmonicaplaat van 2012. Troch debuteerde in 2016 solo met ‘Nice ‘N’ Greasy’, in 2018 bracht hij met Leon Eldridge ‘Cool Iron’ uit en met zijn band ‘Rhymes for Mellow Minds’, tussendoor verscheen er ‘Leftovers’ (2020) een compilatiealbum met onuitgegeven nummers, een live album (‘The Jinx is on Me’, 2021) en deze maand zijn derde studio album, ‘The Call’.

‘The Call’ werd opgenomen door Pieterjan Coppejans in de Robot Studio’s in Gent (Eefje De Visser, Lester’s Blues, Tiny Legs Tim). De mix van het album werd gedaan in de Greaseland Studio’s in San Jose (VS) door Kid Andersen die als producer al meerdere awards won. Het was de tweede samenwerking met Andersen, die de producer was van Troch's debuut album ‘Nice ’n Greasy’ (2016).

De meeste nummers werden “live” ingeblikt, wat ook zo voelt. De vrijheid die de muzikanten kregen, droeg bij aan de geest en passie van de muziek. Enkele gasten deden een subtiele bijdrage: Luk Vermeir op piano, Bart Vervaeck op pedal steel, John Halbleib op trompet & Luigi De Gaspari op trombone.

De alledaagse stress blaast Troch vakkundig en zonder schroom, bijna laconiek en vooral relativerend van zich af op “Bad Times” en “That’s Life”, terwijl hij (in de bijhorende video) met je rondtrekt in een koloniaal decor, waarvoor Jef Desmet heel mooie animaties leverde die wel postkaarten uit een andere wereld lijken. Beangstigend klinkt de harmonica op “Ghetto Gap” en heel funky, aanstekelig en met de juiste groove laat de ritmesectie zich naast een opjagende gitaar en een zanger met Prince allures, zich horen op “The One You Can Rely On”. De blazers zijn op de cinematische instrumental “Call off Cornholio” naast de harmonica de sfeermakers en “against all odds”, wordt er op “Easier to Be Myself” na even aarzelen met de nodige oe-la-la-la’s, stevig gerockt. Dat bij regenweer alles relatief is pleit Troch op “Down at the Heels”. De zon vind je daarna op “On an Island”, dat een Bellafonte cover kon zijn, want de sfeer zit goed, zeker als Liesbeth daarbij met een bijna perfecte baslijn de dans leidt en de zanger die niet moet blazen, met verve zijn ding doet. Het uptempo en bluesy “So Much to Do” klinkt als “druk, druk, druk” en met relaxt geblaas wordt het reggae-achtige “Waiting” het zo nodige rustige intermezzo, dat met “Slowly Drive Away” deugddoend verlengd wordt.

“Op ‘The Call’ is Steven Troch een relativerende, maar vooral verrassende muzikant die laat horen dat als het slecht gaat, het ook heel anders kan…” (ESC voor Rootstime)

Eric Schuurmans

Album tracklist: 01. Bad Times – 02. That’s Life – 03. Ghetto Gap – 04. The One You Can Rely On – 05. Call off Cornholio (instrumental) – 06. Easier to Be Myself – 07. Down at the Heels - 08. On an Island – 09. So Much to Do – 10. Waiting – 11. Slowly Drive Away | Music/Lyrics by: Steven Troch, or as [noted] | Mixed by: Kid Andersen | Album credits: Steven Troch: vocs, harmonica / Liesbeth Sprangers: bass, vocs / Matti De Rijcke: guitar, vocs / Bernd Coene: drums & Guests: Luk Vermeir: piano, organ, mellotron / Bart Vervaeck: pedal steel guitar / John Halbleib: trumpet / Luigi De Gaspari: trombone

Discography STEVEN TROCH (BAND*): 3-The Call* [2022] | The Jinx is on Me - Live [2021] | Leftovers (compilation of unreleased songs) [2020] | Cool Iron, w/Lon Eldridge [2018] | 2-Rhymes for Mellow Minds* [2018] | 1-Nice ‘n’ Grease [2016] |